گر چه خسته ام .گر چه دلشكسته ام باز هم گشوده ام دري به روي انتظار
تا بگويمت هنوز هم به آن صداي آشنا اميد بسته ام.
اي تو صاحب زمان ! اي تو صاحب زمين ! دل جدا ز ياد تو آشيانه اي خراب و بي صفاست.
ياد سبز و روح بخش تو ياد لطف بي نهايت خداست .
كوچه باغ سينه ام اي گل محمدي به عطر نامت آشناست.
آنكه در پي تو نيست كيست ؟
آنكه بي بهانه تو زنده است در كجاست؟
اي كرامت وجود ! باد غربتي كه مي وزد به كوچه هاي بي تو بوي مرگ مي دهد.
بوي خستگي ، افسردگي
كوچه ها در انتظار يك نسيم روح بخش يك پيام آشنا و دلنواز سينه را گشوده اند.
كوچه هاي ما هميشه عاشق تو بوده اند.
اي كبوتر دلم هوايي محبتت! سينه ام آشناي نعمت غم است
گر هزار كوه غم رسد هنوز هم كم است.
از درون سينه ام ناله هاي مرغ خسته اي به گوش مي رسد .
بالهاي خسته ام نيازمند مرهم است.
صبحگاه جمعه ها آفتاب ياد تو ز (ندبه ) هاي ما طلوع مي كند .
آنكه شب شب پس از دعا با سرود اشتياق و نغمه اميد با دلي سفيد خواب رفته است.
روز را به شوق ديدنت شروع مي كند اي تو معني اميد و آرزو !
اي براي انتظار عاشقانه آبرو!
عشقهاي پاك در ميان خنده ها و گريه هاي عاشقان پيش عصمت الهي ات خضوع مي كند.
اي بهانه اي براي زيستن ! اشتياق همچو سبزه بهاره هر طرف دميده است.
جمكران جلوه اي از انتظار و شوق ماست اي بهار جاودان ،
اي بهار آفرين ما در انتظار مقدم توييم اي اميد آخرين !
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
