من از معراج انسانها مي آيم
همه ي طبقات آسمان را گشته ام ، در دل ستاره باران نيمه شبهاي روشن و مهربان تابستان،
بر جاده كهكشان تاخته ام ،صحراي ابديت را در نور ديده ام ،
بال در بال فرشتگان ،در فضاي پاك ملكوت شنا كرده ام
با خدايان، ايزدان با همه ي الهه هاي زيباي آسمان
با همه ي ارواح جاويدي كه در نيرو اناي روشن و بي وزش آرام يافته اند .آشنا بوده ام
از هر جا،از هر يك يادي ،يادگاري،برايت آورده ام
از سيماي هر كدامك زيباترين خط را ربوده ام
از اندام هر يك نازترين طرح را گرفته ام
از هر گلي ،افقي ، دريايي،آسماني ،چشم اندازي،رنگي دزديده ام
و با دست و دامني پر از خطها و رنگها و طرح هاي آ نسوي اين آسمان زميني
از معراج نيمه شبان تنهايي ،به دامان مهربان تو -اي دامن حرير مهتاب شبهاي زندگي سياه من
فرود آمده ام ، نشسته ام تا آن وديعه ها كه آسمانها آورده ام در دامن تو ريزم.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
